Het ontsluiten van de mysteries van het magnetische veld: zijn kracht, flux en fundamentele eigenschappen

Een magnetisch veld is een onzichtbare kracht die een magnetische invloed uitoefent op bewegende elektrische ladingen en hun pad en richting bepaalt. Het komt voort uit elektrische stromen, macroscopische stromen in draden of microscopische stromen geassocieerd met elektronen in atomaire banen. De sterkte van een magnetisch veld wordt gemeten in Tesla (T) in het International System of Units (SI), wat de kracht illustreert die het veld uitoefent op bewegende ladingen en magnetische materialen. Dit veld strekt zich uit van magnetische materialen en elektrische stromen in goed gedefinieerde lussen van het noorden naar het zuiden, waardoor een magnetische flux ontstaat. Het begrijpen van de complexiteit van magnetische velden verrijkt de fundamentele kennis van de natuurkunde en stimuleert technologische vooruitgang, vooral op het gebied van elektromagnetisme en elektronica.

Wat is een magnetisch veld?

De basisprincipes van magnetisch veld begrijpen

Een magnetisch veld kan in de kern worden voorgesteld als het gebied rond een magneet waar magnetische krachten worden uitgeoefend. Het is onzichtbaar maar van fundamenteel belang voor de werking van talloze apparaten, van het eenvoudige kompas tot geavanceerde navigatiesystemen die in de lucht- en ruimtevaart worden gebruikt. De aanwezigheid en sterkte van een magnetisch veld worden gedetecteerd door de kracht die het uitoefent op andere magneten en bewegende elektrische ladingen.

Magnetische veldlijnen en hun betekenis

Magnetische veldlijnen zijn een visueel hulpmiddel dat wordt gebruikt om magnetische velden weer te geven. Deze lijnen strekken zich uit van de noordpool van de magneet tot de zuidpool en lopen terug door de magneet om een gesloten circuit te vormen. De dichtheid van deze lijnen geeft de sterkte van het magnetische veld aan: hoe dichter de lijnen, hoe sterker het veld. Het begrijpen van het patroon van magnetische veldlijnen is cruciaal voor het begrijpen van de richting van magnetische krachten en het ontwerpen van elektrische en elektronische apparaten die gebruik maken van magnetische velden.

Magnetisch veld als vectorveld: richting en omvang

Een magnetisch veld wordt beschreven als een vectorveld, wat betekent dat elk punt in het veld zowel een richting als een grootte heeft. De richting van het magnetische veld raakt op elk punt de magnetische veldlijn op dat punt, en de richting ervan wordt bepaald door de oriëntatie van de noordpool naar de zuidpool buiten de magneet. De grootte van het magnetische veld, gemeten in Tesla (T), kwantificeert de sterkte van het veld op een bepaald punt. Het begrijpen van deze vectoreigenschappen is van vitaal belang voor toepassingen die afhankelijk zijn van nauwkeurige controle van magnetische krachten, zoals in magnetische resonantiebeeldvormingsmachines (MRI) of het opwekken van elektriciteit via dynamo.

Samen vormen deze concepten de ruggengraat van ons begrip van magnetische velden. Hun enorme toepassingen bestrijken verschillende gebieden van wetenschap en technologie, waardoor de studie van magnetische velden essentieel is voor vooruitgang op het gebied van techniek, elektronica en zelfs medische apparatuur.

Hoe magnetische kracht op elkaar inwerkt binnen een magnetisch veld

De relatie tussen magnetische kracht en magnetisch veld: onderzoek naar het magnetische deel van de Lorentzkracht

De krachtwet van Lorentz beschrijft op elegante wijze de interactie tussen een magnetische kracht en een magnetisch veld, een fundamentele vergelijking die als spil dient in de studie van elektromagnetisme. Deze wet stelt dat de magnetische kracht (\(F_m\)) die wordt uitgeoefend op een bewegende lading (q) in een magnetisch veld evenredig is met de lading, de snelheid van de lading (\(v\)) en de magnetische veldsterkte. (\(B\)), en wordt gegeven door de vergelijking \(F_m = q(v \times B)\). Deze vergelijking benadrukt drie kritische parameters:

1. Opladen (\(q\)): Dit vertegenwoordigt de elektrische lading van het deeltje die binnen het magnetische veld beweegt. Het is een sleutelfactor omdat alleen geladen deeltjes een magnetische kracht ervaren wanneer ze door een magnetisch veld bewegen.
2. Snelheid (\(v\)): De snelheid van de lading is de snelheid in een specifieke richting. De bewegingsrichting met betrekking tot de richting van het magnetische veld beïnvloedt de grootte en richting van de magnetische kracht die op de lading wordt uitgeoefend. Het is essentieel op te merken dat de snelheidscomponent loodrecht op de richting van het magnetische veld de kracht bepaalt die door de lading wordt ervaren.
3. Magnetische veldsterkte (\(B\)): Gemeten in Tesla (T), kwantificeert het de sterkte van het magnetische veld. Hoe groter de sterkte van het magnetische veld, hoe groter de kracht die wordt uitgeoefend op bewegende ladingen.

De Lorentz-krachtwet houdt in dat de magnetische kracht altijd loodrecht staat op de richting van de snelheid van de lading en de richting van het magnetische veld. Deze eigenschap leidt tot de cirkelvormige of spiraalvormige beweging van geladen deeltjes in magnetische velden, een principe dat wordt gebruikt in tal van technologische en wetenschappelijke toepassingen, waaronder de werking van deeltjesversnellers en plasma-opsluiting in fusiereactoren.

Het begrijpen van de relatie tussen magnetische kracht en magnetisch veld door de lens van de Lorentzkracht biedt diepgaande inzichten in het gedrag van geladen deeltjes in magnetische omgevingen. Het legt de basis voor vooruitgang op verschillende gebieden, waaronder elektronica, geneeskunde en alternatieve energiebronnen.

Het ontcijferen van magnetische veldlijnen en hun eigenschappen

Het visualiseren van de richting van magnetische veldlijnen

Magnetische velden zijn onzichtbare krachten die de ruimte rond magnetische materialen en bewegende elektrische ladingen doordringen. Wetenschappers brengen deze velden in beeld met behulp van magnetische veldlijnen. Deze lijnen dienen als grafische weergave en beoordelen visueel de richting en sterkte van magnetische velden.

• Richting: De richting van magnetische veldlijnen wordt gedefinieerd van de noord- naar de zuidpool van een magneet wanneer deze zich buiten het magnetische materiaal bevindt. Binnenin de magneet loopt de richting van de zuid- naar de noordpool, waardoor een gesloten lus ontstaat. Deze gerichte stroom illustreert hoe de magnetische kracht inwerkt op noordzoekende polen, en geeft de richting aan waarin een magnetische noordpool zou bewegen als hij in het veld zou worden geplaatst.
• Sterkte van het magnetische veld: De dichtheid van de magnetische veldlijnen geeft de sterkte van het magnetische veld aan. Nauwere lijnen vertegenwoordigen gebieden met een hogere magnetische veldsterkte, terwijl verder uit elkaar geplaatste lijnen zwakkere velden aangeven. Deze dichtheid beïnvloedt de kracht die het magnetische veld uitoefent op geladen deeltjes en magnetische materialen. Hoe groter de dichtheid (of hoe dichter de veldlijnen), hoe sterker het magnetische veld in dat gebied.

Impact op magnetische veldlijnen:

1. Externe invloeden: Externe magnetische velden of stromen kunnen de configuratie van magnetische veldlijnen veranderen. Wanneer bijvoorbeeld twee magneten dichtbij elkaar worden gebracht, werken hun respectievelijke veldlijnen op elkaar in, waardoor de dichtheid en richting van de lijnen wordt gewijzigd op een manier die aantrekking of afstoting aangeeft.
2. Materiële aanwezigheid: Een magnetisch materiaal binnen een magnetisch veld kan ook de veldlijnen beïnvloeden. Ferromagnetische materialen, zoals ijzer, hebben de eigenschap de magnetische veldsterkte te vergroten door hun interne domeinen in de richting van het veld uit te lijnen, waardoor de veldlijnen dichter bij elkaar worden getrokken en de velddichtheid in en rond het materiaal toeneemt.

Het begrijpen van de concepten richting en sterkte met betrekking tot magnetische veldlijnen vergroot ons begrip van magnetische krachten en hun toepassingen. Deze kennis is cruciaal voor het ontwerpen en functioneren van elektrische apparaten, motoren, MRI's en andere technologieën die afhankelijk zijn van magnetische principes.

Magnetische flux en zijn toepassingen begrijpen

Wat is magnetische flux en hoe wordt het gemeten?

Magnetische flux, gesymboliseerd als Φ of ΦB, vertegenwoordigt de hoeveelheid magnetisme, rekening houdend met de sterkte en de omvang van het magnetische veld dat door een bepaald gebied gaat. Het meet de invloed van het magnetische veld over een gebied loodrecht op de magnetische veldlijnen. De eenheid voor het meten van magnetische flux in het Internationale Stelsel van Eenheden (SI) is de Weber (Wb).

De formule om de magnetische flux te berekenen is ΦB = B * A * cos(θ), waarbij:

• B is de magnetische veldsterkte in Tesla (T),
• A is de oppervlakte in vierkante meters (m²) waar de magnetische veldlijnen doorheen gaan, en
• θ is de hoek tussen de magnetische veldlijnen en de normaal (loodrecht) op het oppervlak A.

De rol van het veranderende magnetische veld in de magnetische flux

Het veranderen van magnetische velden is cruciaal bij het opwekken van elektriciteit door middel van elektromagnetische inductie. Een verandering in de magnetische flux door een geleiderlus induceert een elektromotorische kracht (EMF) in de lus. Dit wordt beschreven door de wet van elektromagnetische inductie van Faraday, die stelt dat de geïnduceerde EMF in elk circuit gelijk is aan de snelheid waarmee de magnetische flux door het circuit verandert. Er is dus een dynamisch magnetisch veld – in tegenstelling tot een statisch veld – nodig om volgens dit principe elektriciteit op te wekken.

Toepassingen van magnetische flux in moderne technologie

De principes van magnetische flux vinden uitgebreide toepassingen in verschillende moderne technologische innovaties:

1. Elektrische generatoren: Zet mechanische energie om in elektrische energie met behulp van het principe van elektromagnetische inductie, waarbij een verandering in de magnetische flux door de rotorspoelen elektriciteit genereert.
2. Transformatoren: Benut de veranderende magnetische flux in de transformatorkern om energie over te dragen tussen twee of meer circuits via elektromagnetische inductie, waardoor elektrisch vermogen efficiënt over lange afstanden wordt overgedragen.
3. Elektrische motoren: Werk volgens het fundamentele principe dat een stroomvoerende geleider, wanneer hij in een magnetisch veld wordt geplaatst, een kracht ervaart. Elke verandering in de magnetische flux door de spoelen van de motor resulteert in mechanische beweging.
4. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI): Maakt gebruik van sterke magnetische velden en veranderingen in de magnetische flux om gedetailleerde lichaamsbeelden te genereren. De techniek is cruciaal in de medische diagnostiek en maakt niet-invasieve onderzoeken van de interne structuur en functie van lichamen mogelijk.
5. Draadloze oplaadsystemen: Gebruik variabele magnetische velden om een elektromotorische kracht over een opening te induceren, waardoor apparaten zonder directe elektrische verbindingen worden opgeladen, wat het gemak en de veiligheid vergroot.

Samenvattend zijn magnetische flux en de interactie ervan met veranderende magnetische velden fundamentele principes die ten grondslag liggen aan de werking van talloze technologische apparaten en systemen, van energieopwekking en -conversie tot medische beeldvorming en draadloze energieoverdracht.

Het veld verkennen dankzij magnetische bronnen

Magnetische veldbronnen en hoe ze een magnetisch veld creëren

Het magnetische veld van de aarde: een voorbeeld van een extern magnetisch veld

De aarde gedraagt zich als een immense magneet met een magnetisch veld dat zich tot ver in de ruimte uitstrekt en de planeet beschermt tegen zonnestraling. Dit geodynamo-effect is het gevolg van de beweging van gesmolten ijzerlegeringen in de buitenste kern van de aarde. Deze vloeiende bewegingen genereren elektrische stromen, die op hun beurt magnetische velden produceren. Via de dynamotheorie wordt begrepen dat de combinatie van deze magnetische velden en de rotatie van de aarde een complex en dynamisch geomagnetisch veld creëert dat de planeet omhult.

Uniforme versus niet-uniforme magnetische velden en hun effecten

• Uniforme magnetische velden worden gekenmerkt door parallelle en gelijkmatig verdeelde magnetische veldlijnen door het hele veld. Als een bewegend geladen deeltje binnen dit veld niet evenwijdig is aan de veldlijnen, zijn de krachtdeeltjes door het deeltje constant in grootte en richting. Deze homogeniteit is van cruciaal belang bij toepassingen zoals magnetische levitatie, waarbij een stabiel evenwicht noodzakelijk is.
• Niet-uniforme magnetische velden magnetische veldlijnen weergeven die divergeren of convergeren, wat variaties in veldsterkte en richting aangeeft. Deze inconsistentie kan ervoor zorgen dat een geladen deeltje versnelt als gevolg van de veranderende magnetische krachten die erop inwerken. De effecten van niet-uniforme velden zijn duidelijk zichtbaar in technologieën zoals magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), waar ze worden gebruikt om posities ruimtelijk te coderen, waardoor de gedetailleerde beeldvormingsmogelijkheden van deze techniek mogelijk worden gemaakt.

Het begrijpen van de bronnen en de aard van magnetische velden – of deze nu afkomstig zijn van een natuurlijke reus als de aarde of van opzettelijk ontworpen systemen – illustreert de veelzijdige rol van deze velden in onze omgeving en technologische toepassingen. Van het in stand houden van het beschermende schild van onze planeet tot het mogelijk maken van geavanceerde medische diagnostiek: het manipuleren en bestuderen van magnetische velden staat centraal bij innovatie en ontdekking.

De rol van een extern veld bij magnetische interacties

Hoe externe magnetische velden magnetische materialen beïnvloeden

De interactie tussen externe magnetische velden en magnetische materialen is een fundamenteel concept in de natuurkunde en techniek, met diepgaande implicaties voor verschillende toepassingen, van navigatie met behulp van kompassen tot geavanceerde communicatietechnologieën. Bij blootstelling aan een extern magnetisch veld reageren magnetische materialen op een manier die afhangt van hun intrinsieke eigenschappen en van de kenmerken van het externe veld. De belangrijkste parameters die deze interactie beïnvloeden, zijn onder meer:

• Magnetische gevoeligheid: Deze parameter meet hoe een extern magnetisch veld een materiaal kan magnetiseren. Hoge magnetische gevoeligheid duidt op een materiaal dat zijn magnetische domeinen gemakkelijk uitlijnt met het externe veld, waardoor het algehele magnetische effect in het materiaal wordt versterkt.
• Coërciviteit: Coërciviteit is de weerstand van een magnetisch materiaal tegen veranderingen in zijn magnetische toestand. Materialen met een hoge coërciviteit hebben een sterk extern magnetisch veld nodig om hun magnetisatie te veranderen, waardoor ze ideaal zijn voor permanente magneten.
• Permeabiliteit: Magnetische permeabiliteit meet het vermogen van een materiaal om de ontwikkeling van magnetische velden in zichzelf te ondersteunen. Het beïnvloedt hoe de magnetische veldlijnen een materiaal binnendringen en ermee interacteren, waardoor de reactie op het externe veld wordt beïnvloed.
• Curie-temperatuur: De temperatuur waarboven een magnetisch materiaal zijn inherente magnetische eigenschappen verliest en paramagnetisch wordt, staat bekend als de Curietemperatuur. De invloed van externe magnetische velden wordt duidelijk anders bij temperaturen boven deze drempel.

De invloed van het magnetische veld van de aarde op kompassen begrijpen

Kompassen dienen als een levendige interpretatie van hoe externe magnetische velden magnetische materialen beïnvloeden. Een kompasnaald, een kleine magneet, richt zich op het magnetische veld van de aarde en wijst naar het magnetische noorden. Het magnetische veld van de aarde fungeert als een uitgestrekt maar relatief zwak magnetisch veld van de aarde dat in wisselwerking staat met het magnetische materiaal in de kompasnaald. Deze interactie wordt bepaald door de magnetische gevoeligheid van de naald, waardoor deze snel kan veldwerken. De lage coërciviteit van het materiaal van de naald zorgt ervoor dat de magnetisatie van de aarde snel kan veranderen in het volgen van het magnetische veld van de aarde terwijl het kompas beweegt. Daarom zorgt de interactie van het fondsAarde tussen de kompasnaald en het magnetische veld van de aarde, ondersteund door deze kritische parameters, ervoor dat het kompas van de aarde functioneert als een onmisbaar instrument voor navigatie.

Referenties

1. Magnetische velden begrijpen: definitie, eigenschappen en toepassingen

   • Bron: Magneet Manilla
   • Samenvatting: Dit artikel geeft een fundamenteel overzicht van magnetische velden en definieert ze als onzichtbare krachten die worden uitgeoefend door magneten of bewegende elektrische ladingen. Het onderzoekt de eigenschappen die deze velden karakteriseren, zoals gerichtheid, sterkte en hoe ze omgaan met materialen en ladingen in hun omgeving. De bron is waardevol vanwege de duidelijke uitleg en relevantie voor beginners en mensen die hun begrip van magnetische principes willen opfrissen. Het onderzoekt ook de praktische toepassingen van magnetische velden in de technologie en het dagelijks leven, waardoor het een waardevolle hulpbron is om de brede impact van magnetisme te begrijpen.

2. Magnetische kracht | Definitie, formule, voorbeelden en feiten

   • Bron: Brittannica
   • Samenvatting: Als gerenommeerde en gezaghebbende bron biedt Britannica een diepgaand onderzoek naar magnetische kracht, inclusief de definitie ervan, de formules die worden gebruikt om deze te berekenen en voorbeelden uit de praktijk. Dit artikel valt op door zijn geloofwaardigheid en grondigheid, waarin de fundamentele principes van magnetische kracht, de vergelijking ervan en de meeteenheden worden besproken. Het behandelt verder de relatie tussen magnetische kracht en andere magnetische grootheden, zoals magnetische veldsterkte en richting. Het opnemen van historische context en praktische voorbeelden vergroot het begrip en demonstreert de betekenis van magnetische kracht in verschillende wetenschappelijke en technologische domeinen.

3. Het ontsluiten van de mysteries van magnetische velden op zonne-energie

   • Bron: LinkedIn
   • Samenvatting: Dit artikel gaat verder dan het aardse magnetisme en onderzoekt de complexe magnetische velden van de zon. Het biedt inzicht in de manier waarop magnetische velden van de zon worden gegenereerd, hun rol bij het ontstaan van zonneverschijnselen zoals zonnevlekken en zonnevlammen, en hun impact op het ruimteweer. Deze bron is vooral relevant voor lezers die geïnteresseerd zijn in de bredere implicaties van magnetische velden in de astrofysica. Het belicht lopende onderzoeksinspanningen om de magnetische activiteit van de zon te begrijpen en biedt een kijkje in de allernieuwste onderzoeken naar magnetische velden. De focus van het artikel op zonnemagnetisme toont de universele natuurprincipes en hun betekenis voor het begrijpen van kosmische verschijnselen.

Veel Gestelde Vragen

Vraag: Wat is een magnetisch veld en hoe wordt het geproduceerd?

A: Een magnetisch veld is een vectorveld dat de magnetische invloed op bewegende elektrische ladingen, elektrische stromen en magnetische materialen beschrijft. Elektrische stromen, macroscopisch in draden, of microscopische stromen geassocieerd met elektronen in atomaire banen produceren een magnetisch veld. De uitlijning van de atomaire magnetische momenten genereert ook het magnetische veld rond een magnetische pool.

Vraag: Hoe berekenen we de magnetische fluxdichtheid in een uniform magnetisch veld?

A: De magnetische fluxdichtheid, aangegeven als B, in een uniform magnetisch veld, kan worden berekend met behulp van de vergelijking B = Φ/A, waarbij Φ de magnetische flux is door een oppervlak van gebied A loodrecht op het magnetische veld. Het wordt uitgedrukt in Tesla (T)-eenheden in het International System of Units (SI). In een uniform magnetisch veld blijven de grootte van het magnetische veld en de richting van het veld constant.

Vraag: Wat is het verschil tussen magnetische en elektrische velden?

A: Het belangrijkste verschil tussen een magnetisch veld en een elektrisch veld ligt in de bron ervan en de aard van de krachten die ze uitoefenen. Een elektrisch veld wordt geproduceerd door stilstaande of bewegende elektrische ladingen en werkt op andere elektrische ladingen met een kracht die kan aantrekken of afstoten. Aan de andere kant wordt een magnetisch veld geproduceerd door het verplaatsen van elektrische ladingen (stromen) en magnetische momenten, waardoor een kracht wordt uitgeoefend op bewegende ladingen en magnetische materialen. Bovendien zijn magnetische velden altijd geassocieerd met een richting van het magnetische veld en werken ze loodrecht op de beweging van geladen deeltjes, in tegenstelling tot elektrische velden.

Vraag: Kunt u de betekenis van de sterkte van een magnetisch veld uitleggen?

A: De sterkte van een magnetisch veld, ook wel magnetische fluxdichtheid genoemd, vertegenwoordigt de kracht die een magnetisch veld zal uitoefenen op een bewegende lading of een magnetisch materiaal in de buurt. De sterkte van het veld bepaalt hoeveel invloed het zal hebben op magnetische objecten daarin. Het CGS-systeem meet het in teslas (T) of gauss (G). Hoe groter de veldsterkte, hoe sterker de kracht die objecten in dat veld ervaren. Dit is cruciaal in toepassingen variërend van magnetische resonantie beeldvorming (MRI) tot de werking van een magnetisch kompas.

Vraag: Welke rol speelt de richting van het magnetische veld?

A: De richting van het magnetische veld is essentieel omdat het de richting bepaalt waarin magnetische krachten inwerken op bewegende elektrische ladingen of andere magnetische objecten binnen het veld. De richting van het veld is altijd van de noordpool naar de zuidpool buiten een magnetisch materiaal en wordt gebruikt om de oriëntatie van magnetische krachtlijnen te definiëren. Deze richting is cruciaal om te begrijpen hoe magnetische krachten waarneembaar zijn, omdat deze het gedrag en de interactie van magnetische objecten beïnvloedt, zoals de afbuiging van geladen deeltjes of de uitlijning van een magnetische kompasnaald.

Vraag: Hoe zijn magnetische velden gerelateerd aan magnetische polen, en welke invloed heeft dit op de aarde?

A: Magnetische velden zijn nauw verwant aan magnetische polen, waarbij het veld vanuit de magnetische noordpool naar buiten komt en via de magnetische zuidpool binnenkomt. Dit fenomeen creëert een magnetisch veld rond de aarde, bekend als het aardmagnetisch veld of geomagnetisch veld, dat een cruciale rol speelt bij de bescherming van de planeet tegen zonnewind en kosmische straling. Het magnetische veld van de aarde beïnvloedt ook de werking van een magnetisch kompas, waardoor navigatie mogelijk wordt gemaakt door de kompasnaald uit te lijnen langs de magnetische veldlijnen van de aarde, wijzend naar de magnetische noord-zuidpolen van de aarde.

Vraag: Wat gebeurt er als er een veranderend elektrisch veld is? Hoe verhoudt dit zich tot magnetische velden?

A: Zoals de vergelijkingen van Maxwell beschrijven, kan een veranderend elektrisch veld een magnetisch veld induceren. Deze relatie vormt de kern van de inductie van electrMaxwell, waarbij een veranderend elektrisch veld een cirkelvormig magnetisch veld eromheen genereert. Dit principe wordt gebruikt in verschillende toepassingen, zoals het genereren van elektrische stromen in draadspoelen die worden blootgesteld aan veranderende magnetische velden, wat van fundamenteel belang is bij het aandrijven van elektrische generatoren en transformatoren. Omgekeerd kan een veranderend magnetisch veld ook een elektrisch veld opwekken, wat de ingewikkelde verbinding tussen elektrische en magnetische velden aantoont.

Vraag: Zijn er uitzonderingen op de regel dat magnetische velden afkomstig zijn van een magnetische noord- en zuidpool?

A: Traditioneel begrip van magnetische velden is gebaseerd op de dipolaire aard, waarbij elk magnetisch veld een noord- en zuidpool heeft, van waaruit de veldlijnen respectievelijk ontstaan en eindigen. Er is echter theoretisch gespeculeerd en gezocht naar magnetische monopolen, wat uitzonderingen op deze regel zouden zijn, die zouden fungeren als geïsoleerde noord- of zuidpolen zonder een begeleidende tegenpool. Tot op heden zijn magnetische monopolen niet empirisch waargenomen, en ze blijven een onderwerp van theoretische natuurkunde en experimenten met hoge energie. Magnetische velden, zoals we ze momenteel begrijpen en waarnemen, blijven gedrag vertonen dat consistent is met hun oorsprong in de magnetische noord- en zuidpolen.

Aanbevolen leesmateriaal: Het mysterie ontsluiten: is ijzer magnetisch?